φως…{2}

Πέρυσι κοντά στο Πάσχα είχα γράψει δυο κείμενα που με αντιπροσωπεύουν απόλυτα..Το Φως…που αποπνέει Θεία, αν μπορώ να το πω έτσι, διάθεση και το “Όλα είναι imitation baby”, που για τους δικούς μου λόγους ,μου αρέσει πολύ….

Μπήκαμε λοιπόν στην Μεγάλη Εβδομάδα,φέτος συμπίπτει με το Καθολικό πάσχα…Στη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών…
Η κάθε θρησκευτική γιορτή,είτε πιστεύεις είτε όχι…θεωρώ πως έχει και έναν αποσυμβολισμό.
Λόγου Χάρη η Μεγάλη Εβδομάδα για μένα αποτελεί κάθαρση του σώματος..αποτοξίνωση…
Κάθαρση της ψυχής…
Συμβολίζει τα πάθη του ανθρώπου που τελειωμό δεν έχουν….
Συμβολίζει την αγάπη..το δόσιμο…τη θέληση..τον αλτρουϊσμό.
Μπαίνοντας λοιπόν σε όλο αυτό το θρησκευτικό κλίμα…
τη στιγμή που Η Άνοιξη μεγαλόπρεπα ανοίγει τα φτερά της
που η ώρα άλλαξε…
που οι Πασχαλιές μυρίζουν και νοιώθεις ευφορία..ανάταση…
σαν δαίμονας υπάρχει εκεί…ορθώνεται..μπροστά σου το
Κακό

με τα χίλια του πρόσωπα…
Κυρίως δε με το πιο άρρωστο προφίλ του…
Τη Βία…
Δεν μπορώ ,δεν αντέχω να ξεφύγω από την καθημερινότητα.Δε φτιάχνω κόσμους να κλείνομαι μέσα ,δε θέλω ,είμαι κομμάτι της..ίσως κάποια στιγμή και θύμα της…ίσως και θύτης.
όλο αυτό το διάστημα που η χώρα πάσχιζε για το οικονομικό αδιέξοδο…σαν ένα πέπλο..κάλυψε όλα τα άλλα που για μένα είναι πιο σημαντικά και πιο ουσιώδη.Δε ξέρω αν είμαι θυμωμένη ή θλιμμένη..εκνευρισμένη ή αν αγωνιώ για το αύριο…κυρίως δε, αν είμαι απελπισμένη…
απελπισμένη με τα άρρωστα μυαλά που κινούνται ,αναπνέουν γύρω μας..σκέφτονται ,πράττουν άρρωστα…
συνυπάρχουν ,λένε ότι είναι άνθρωποι,επαναστάτες ,Θεοί….
όμως…
αναντίρρητα, είναι κατά τη γνώμη μου άρρωστοι ψυχικά…παράφρονες…σχιζοφρενείς ..εγκληματίες….
Χτες ένα παιδί 15 ετών διαμελίστηκε, επειδή κάποιοι άρρωστοι τύποι θέλουν να κάνουν επανάσταση με αίμα…
Σήμερα δυο τύποι σκότωσαν έναν άνθρωπο μέσα στο μαγαζί του για να τον κλέψουν…
Το άκουσα στο ταξί και ο ταξιτζής μου κάνει:Κρίμα..έρχεται και Πάσχα…
-Κύριέ μου…δεν έχει σχέση ο πόνος με καμία γιορτή ..είτε είναι Πάσχα είτε καθημερινή..η ανθρώπινη ζωή δεν μετριέται με την εκδήλωση ή τη γιορτή…μετριέται με την ψυχή που χάνεται…
Πάσχα λοιπόν….
νοιώθω βαθύτατη θλίψη…και σας το λέω ειλικρινά…
Νοιώθω βαθύτατη θλίψη ,γιατί τα άρρωστα μυαλά…οι άρρωστες ψυχές δεν αλλάζουν…
Οι άνθρωποι που είτε ανήκουν στους πυρήνες της φωτιάς είτε οπουδήποτε αλλού….και διαμέλισαν..έναν άνθρωπο…αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ..οι άνθρωποι αυτοί που μιλούν για κοινωνική διακαιοσύνη ..αλλά η Βία ποτέ δεν περιείχε το στοιχείο της δικαιοσύνης για να το περιέχει και τώρα…Βαπτιστήκατε με τις πράξεις σας κύριοι…Κοινοί εγκληματίες..που έτσι και αλλιώς είσασταν..απλά δεν το γνωρίζατε…εκτός αν μιλήσετε και εσείς για παράπλευρες απώλειες…θα γίνετε που είστε δηλαδή ..ΙΔΙΟΙ με αυτούς που κατακρίνετε!
Στέλνεις το παιδί σου στο πανεπιστημίο να σπουδάσει…και δε ξέρεις τι θα βγει…στα πανεπιστήμια στα οποία έχουν παρυσφρήσει κομματικές και άλλου τύπου παρατάξεις…και στρατεύουν ανόητους νέους…νέους για μία υποτιθέμενη επανάσταση…
Έρχεται Πάσχα…θα βγει ο Πρωθυπουργός, Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας..θα βγάλουν τα διαγγέλματά τους….
και εγώ ..εσύ..θα ρωτήσουμε για κοινωνική δικαιοσύνη…για ασφάλεια…για εύρρυθμη λειτουργία του κράτους…
Αν η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει διακόσια προβλήματα το πιο σπουδαίο..δεν είναι πόσο πωλείται ο Οβελίας στην αγορά…είναι η ασφάλεια των πολιτών…
του πολίτη εκείνου που φοβάται να βγει από το σπίτι του…

του πολίτη που έχει μαγαζί στο ιστορικό κέντρο της πόλης και βλέπει μπροστά του να διακινούνται ναρκωτικά..άλλους να εφοδεύουν στο δρόμο…..
του πολίτη που κάθεται στο ταμείο του και ο άλλος με το έτσι θέλω του παίρνει τη ζωή….
Πάσχα λοιπόν….
με τους ηλιθίους που προσπαθούν με μίσος …βία…να δείξουν πως είναι δίκαιοι…πως σέβονται τα δικαιώματα των άλλων..πως είναι ανοιχτοί και φιλελεύθεροι…
με τους κλέφτες…
με τους τεμπέληδες
τους άπληστους πάσης φύσεως
και όμως…
είναι τόσο μα τόσο σκλαβωμένοι…στη μιζέρια του μυαλού τους…στον αδύναμο χαρακτήρα τους, στον κατα φαντασίαν ηρωισμό τους…
Πάσχα…
με ένα κερί στο χέρι..
με κάποια ελπίδα..ίσως…ναι…ίσως και όχι…
και με μία εικόνα…από αυτές που σε στιγματίζουν…σου κόβουν την καρδιά…σου θυμίζουν πως κάποτε και εμείς είμασταν άνθρωποι…:
Μέσα στο λεωφορείο..μπαίνει ένα κοριτσάκι που παίζει μουσική….μόνο του…ηλικίας 12-13 ετών…
όλοι γυρίζουν…απαξιωτικά το πρόσωπό τους…στο ποτήρι που κρατά ζητώντας ένα κέρμα…
Ένας άνθρωπος-Πακιστανός- Άφγανός δε ξέρω…με σκισμένα ρούχα…βρώμικα…βρώμικα μαλλιά..χέρια……
σηκώνεται…
βγάζει από την τσέπη του…όσα κέρματα είχε..δεκάλεπτα..εικοσάλεπτα…και τα δίνει…
Ο άνθρωπος..στον άνθρωπο….
ο άνθρωπος που γνωρίζει τι θα πει φτώχεια…σε αυτόν που τη βιώνει εξίσου…
Η κάθε εκκλησία..ο καθένας από εμάς…αρκεί να σκεφτεί για ένα λεπτό…το μεγαλείο αυτής της πράξης…
ας σκεφτεί…
πως κάποτε και εμείς είμασταν άνθρωποι!
καλό Πάσχα

Πηγή:http://glaykidarling.wordpress.com/2010/03/29/%cf%86%cf%89%cf%82-2/#comment-2848