Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Σαντορίνη - τόπος προς φωτογράφηση και εκμετάλλευση


Όλα για μια θέα και λιγότερα λεφτά! Η μαγεία του ονείρου και ο ωμός ρεαλισμός στην πιο πεζή του μορφή, είναι το κοκτέιλ της απάντησης που μου δίνει στο ερώτημα «γιατί τόσοι γάμοι σήμερα στη Σαντορίνη;» ο πασίγνωστος στο νησί φωτογράφος, Clive Wright.
«Για να ζήσουν το όνειρο και να γλιτώσουν χρήματα». Έτσι απλά, από 4-5 γάμοι που γίνονταν πριν 15 χρόνια στη Σαντορίνη το καλοκαίρι, σήμερα έχουν φτάσει τους 700!«Είναι μια Επικερδής, με έψιλον κεφαλαίο, βιομηχανία. Μόνο αν το δεις με τα μάτια σου, θα το πιστέψεις». Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Έτυχα Ιούλιο μήνα στο νησί και είδα τι πανζουρλισμός γίνεται εκεί με τις νύφες, τα γαϊδουράκια, μέσα στην κάψα με 40ο να κουβαλάνε την νύφη που έχει φτάσει και περάσει τα όριά της, τους οργανοπαίχτες να έχουν βγάλει την ιλαρά με τις στολές τις παραδοσιακές, τους κακομαθημένους Αμερικάνους να παραπονιούνται για όλους και για όλα – γιατί δεν είναι up to standard (whatever that means), και οι φωτογράφοι …να πληρώνουν εκεί , επί τόπου, όλες τις αμαρτίες που έχουν διαπράξει σ’ αυτή τη ζωή και… στις προηγούμενες!Αυτά τα είδα, εν έτει 2007, καλεσμένη σε γάμο, πληροφορούμαι όμως σήμερα, από τον Clive ότι «δεν είδα τίποτε».
Σέβομαι, σέβομαι απεριόριστα την άποψή του, καθότι εγώ ήμουν εκεί ένα Σαββατοκύριακο – κι αυτό κουτσουρεμένο – ενώ εκείνος έφαγε τη Σαντορίνη με το κουτάλι. Που λέει ο λόγος. Εικοσιπέντε χρόνια στην Ελλάδα συνολικά. Χρόνος μοιρασμένος τα πρώτα δέκα, μεταξύ Αθήνας – Κρήτης και τα τελευταία δεκαπέντε μόνιμα στη Σαντορίνη.
Ερωτεύτηκε τη Χαρά από την Καλαμάτα και αντί η Χαρά να τον ακολουθήσει στην Αυστραλία, έμεινε εκείνος με τη μηχανή του κι’ εκείνη, στην Ελλάδα. Μιλά ελληνικά, χωρίς ξενική προφορά και με προδιαθέτει ευχάριστα. Αφήνει να εννοηθεί ότι ουδείς σώφρων θνητός, αν είχε να επιλέξει πού να μεγαλώσει τα παιδιά του Ελλάδα ή Αυστραλία, θα επέλεγε τη χώρα των δώδεκα Θεών και αρχίζει να χτίζεται μεταξύ μας μια γέφυρα επικοινωνίας.
Δίνεται, επίσης, έμμεσα πλην σαφώς, η απάντηση γιατί βρίσκεται σήμερα στη Μελβούρνη, αποθανατίζοντας γάμους ΕλληνοΑυστραλών και όχι μόνο. Η οικογένειά του είναι εδώ, από πέρυσι κι’ εκείνος «δραπετεύει» για τρεις μήνες στη Σαντορίνη, φωτογραφίζοντας νύφες, και μετά γυρίζει στη Μελβούρνη.Φαίνεται να κυνηγά τον ήλιο, αυτό όμως είναι συμπτωματικό. Στην ουσία κυνηγά τους μελλόνυμφους, αν και με το όνομα που έχει βγάλει, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Τον ψάχνουν, τον βρίσκουν και του βγάζουν … τη ψυχή ανάποδα. Ακούγεται ρομαντικό, διασκεδαστικό, κάτι σα χαβαλές, στην ουσία όμως είναι σκληρή δουλειά. Με τον ήλιο να σε ψήνει ζωντανό και κουβαλώντας την ασήκωτη μηχανή σου ν’ ανεβαίνεις 100 σκαλιά, σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με … δουλειά που δε μοιάζει με δουλειά, όπως πολλοί νομίζουν, με διαβεβαιώνει. Προσωπικά δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω. Πήρα μια δυνατή γεύση και γνωρίζω για ποια πράγματα μιλάει ο άνθρωπος.
Με την ίδια όμως ανάσα θα πει ότι είναι τελειομανής και αν δεν πάρει τα images που θέλει ο ίδιος, δεν καταθέτει τα όπλα. Δεν βάζει τη μηχανή του κάτω. Απλά, λατρεύοντας τις φυσικές στάσεις, παίζει παιχνίδια με τους νεόνυμφους. Τους λέει να πάνε να μιλήσουν με τους φίλους και συγγενείς ή να μείνουν μόνοι για λίγο να χαλαρώσουν και κλικ τους αποθανατίζει «στα καλύτερά τους», τη στιγμή που ούτε καν το υποπτεύονται. ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια: